4 september 2020: laatste blog en reisverslag

Hoi bloglezers, hierbij een samenvattende laatste blog. Ik heb zoveel meegemaakt en geleerd, ik zou wel een heel boek kunnen schrijven! Ik ga hier een aantal hoogtepuntjes opnoemen. Zie ook de foto’s onderaan!

Het vertrek in IJmuiden was natuurlijk gek, je gaat weg met de gedachte dat je je vrienden en familie een half jaar niet gaat zien. Met die gedachte gingen we met zijn allen droevig weg. Om toch de goede stemming erin te krijgen maakten we grappen over wie het eerst zou kotsen, helaas was ik dat. Ik had veel last van zeeziekte, en daar heb ik eigenlijk de hele reis last van gehad. Het ging vaak wel beter na een paar dagen achter elkaar op zee, maar verdween zelden helemaal.

Het plan was om van IJmuiden naar A Coruna in noordwest Spanje te varen, maar wegens de wind gingen we eerst naar Den Helder. Daar gingen we op expeditie naar de toeristische trekpleister van Den Helder: het huis van de kapitein! Na een groepsfoto gingen we er weer vandoor, dit keer wel echt naar A Coruna. Hier heb ik in de vrije tijd tapas gegeten en hebben we in de stad gewandeld. We zijn ook op pelgrimstocht per trein naar Santiago de Compostella geweest. In de haven van A Coruna lag een Frans onderzoeksschip achter ons. Ik heb toen een praatje gemaakt en geregeld dat we een rondleiding kregen. Maar nog leuker dan de rondleiding is misschien wel dat ik met hen pindakaas en hagelslag geruild heb tegen worst en paté 🙂

Mijn eerste wachten had ik ondertussen gehad, best zwaar! Ik heb ook voor het eerst gestuurd bij het Engelse kanaal. De druk was hoog, want een containerschip van 187 meter lang wou ons inhalen. Ik moest dus goed koers houden. De komende 6 maanden zouden nog vele wachten volgen.

Na A Coruna zetten we koers naar Tenerife. Op Tenerife beklommen we El Teide, dit was echt supermooi! ‘S ochtends vroeg vertrokken we met de bus, die ons afzette aan de voet van de Teide. We zagen allerlei vulkanische gesteentes, waar we helaas wel een PO over moesten maken, en beklommen langzaam maar zeker de berg. Bovenop de berg was het tijd voor weer een groepsfoto, en daarna begonnen we aan de afdaling. ‘S avonds stapten we moe maar voldaan in de bus terug naar de Thalassa. Op Tenerife hadden we ook een uitwisseling. ‘S ochtends zijn we naar een school gegaan en hebben we allerlei activiteiten gedaan zoals Lucha Canaria, een vechtsport die op de Canarische eilanden werd beoefend (het lijkt een beetje op sumoworstelen). ‘S middags kwam er een aantal leerlingen van die school naar de Thalassa toe en hebben we samen gevoetbald en gepraat. Ook hadden we uiteraard vrije tijd op Tenerife, hier heb ik goed gebruik van gemaakt door naar Sultan Kebab te gaan: een heerlijke kebabzaak 🙂

Na een paar dagen was het alweer tijd om door te varen naar Kaapverdië. Tijdens die oversteek hadden we op een gegeven moment het geluk dat de zee heel rustig was en er geen zuchtje wind was, dit betekende namelijk dat we zomaar op de Atlantische oceaan mochten gaan zwemmen! Wat een gek idee! In Kaapverdië gingen we voor het eerst voor anker in plaats van aanmeren in een haven. Daar maakten we een rondrit in een busje en hebben we een hoop van het eiland gezien. Bovenop de berg konden we de andere Kaapverdische eilanden mooi op een rijtje zien liggen.

Na aantal dagen voor anker gezeten te hebben waren we klaar voor de grote oversteek naar Dominica (niet te verwarren met de Dominicaanse Republiek). Tijdens de eerste grote oversteek hebben we zoveel prachtige dingen gezien! Schitterende sterrenhemels, lichtgevende algen, dolfijnen, vissen en nog veel meer! De aankomst op Dominica was een heel bijzonder moment. Na zo lang op zee gevaren te hebben kwamen we s’ nachts aan. We zagen overal lampjes, maar we konden nog niet zien hoe het eiland eruit zag omdat het zo donker was. De volgende ochtend zagen we pas echt hoe mooi het was. Overal was het groen, zelfs de bergen, en het water was mooi blauw. Die dag hadden we een vakantiedag. We hoefden helemaal niks te doen. Er werd de hele dag gezwommen en gechilld. Mensen sprongen van de touwladders het water in en er was een touw gehangen aan de onderste ra waar we mee konden slingeren. Maar daar bleef de pret niet bij, we gingen ook meerdere dagen op expeditie naar de Rastafari. Voorafgaand aan de overnachtingen bij de Rasta’s gingen we naar de Boiling Lakes, dit is een groot meer dat wordt verwarmd door allerlei vulkanische processen. Ook hebben we in een grot gezwommen waar een scene van The Pirates of the Caribbean opgenomen is! Bij de Rasta’s hebben we kennis gemaakt met hun cultuur, en hebben we net zoals echte Rasta’s lekker gechilld. Ook hebben we kerst gevierd op Dominica. Iedereen had een een schoenendoos met cadeaus meegekregen van thuis (was bij vertrek mee ingescheept) en deze mochten we toen openen na een heerlijk feestmaal. Sinterklaas hadden we trouwens gevierd terwijl we naar Dominica aan het varen waren, we hadden surprises voor elkaar gemaakt. Na het mooie Dominica gingen we op weg naar Curaçao. Dit was bijzonder, want dat was een land waar we eindelijk weer Nederlands konden praten. Op Curaçao hebben we Nieuwjaar gevierd. Dit deden we met een feestmaal, en het vele vuurwerk waar we naar konden kijken. We kregen toen een fotograaf en de directrice van School at Sea mee aan boord. Zij voeren mee naar het eilandje San Blas. Dit was een heel klein eilandje van niet veel meer dan een vierkante kilometer groot. Er leefden een paar indianen maar voor de rest was het onbewoond. Om hier te komen moesten we eerst naar Panama om in te klaren. Op San Blas hebben we een aantal dagen gesurvivald. Hier hebben we allemaal belachelijk veel kokosnoten gegeten en hoop gesnorkeld. Ook hebben we gevist, hier deden we dat met netten (tijdens het zeilen hadden we trouwens ook vaak een vishengel achter het schip hangen). Iedereen deed de hele dag waar die zin in had, het was heel leuk!

Na de survival op San Blas gingen we door naar Panama. Daar gingen de fotograaf en de directrice weer van boord. Toen was het tijd voor onze eerste eigen reis. Dat hield in dat we een dikke week lang in door de bemanning gemaakte groepjes van 6 tot 7 man plus een bemanningslid als begeleider door Panama gingen reizen (we mochten zelf bepalen wat we deden en alles zelf regelen, de begeleider zou alleen ingrijpen als iets heel erg mis zou gaan). We hadden ons hier al de hele reis op verheugd! Na de voorbereiding vertrokken we groepje per groepje van de boot. We hadden van te voren al een route uitgestippeld die we gingen volgen. Het was een dikke week lang lol hebben! We hebben gesurfd, fietsen gehuurd, heel veel gezwommen en heel veel contact gehad met onze familie en vrienden. Het was heel bijzonder om een week lang in een ander land te doen wat je wilt! We moesten van A naar B en dit verliep soepel. Uiteindelijk heeft iedereen het heel leuk gehad, en vonden we het toch wel jammer dat we weer terug moesten. Daarna vertrokken we naar Cuba, waar we wederom een eigen reis hadden. Het enige verschil was dat we niet van A naar B moesten maar van A naar A. Het bijzondere van Cuba is dat het een communistisch land is. We hebben veel mooie oude auto’s gezien (hier staat Cuba bekend om) en we hebben als souvenir echte Cubaanse sigaren gekocht. We hebben een rondrit te paard langs koffieplantages en tabaksplantages gemaakt. Het paardrijden leek me eerst niet zo leuk, maar ik had een paard dat de hele tijd als een malle zat te rennen, dus uiteindelijk was het heel leuk!  Wederom werden er fietsen gehuurd (ik heb de mijne helaas in de prak gereden), en het was gewoon weer heel fijn om een weekje weg te zijn. Je wordt er soms namelijk toch wel een beetje gek van dat je de hele tijd op een schip zit.

Daarna voeren we door naar Bermuda. Hiervoor moesten we door de Bermuda driehoek, hier hadden we slecht weer, maar gelukkig geen schipbreuk geleden :). Op Bermuda hadden we zoals op elke bestemming vrije tijd, en iedereen kocht lekker eten in voor de grote oversteek naar de Azoren. Tenminste dat dachten we. Toen we onderweg waren naar de Azoren hoorden we dat de Azoren op lockdown ging wegens het Coronavirus, waar we toen nog niet zoveel over hadden gehoord. We besloten dus rechtstreeks naar Nederland te varen. Veel groente hadden we na een tijdje niet meer (alleen nog ui aan het eind!) want ja, er blijft niet zo gek veel over na een maand op zee. Gelukkig hadden we nog genoeg rijst en ander eten, en we vingen wel eens een tonijn. Uiteindelijk kwamen we op de 32e dag op zee aan in Harlingen. Het was heel bijzonder om de kust van ons kleine kikkerlandje te zien na zo een lange tijd! In Harlingen aten we een welverdiend feestmaal waar we ons allemaal erg op verheugd hadden.

Aangezien we nog een week te vullen hadden voor het eind van School at Sea, besloten we voor anker te gaan bij de waddeneilanden. Het besef dat School at Sea bijna eindigde drong nu toch echt door. Er werden heel veel gezelschapsspelletjes gespeeld, films gekeken, en een hoop genikst. Het was gek dat wij in contact met elkaar mochten zijn, maar dat zodra we van boord stapten en onze ouders knuffelden dat niet meer mocht. Normaal gesproken waren we aangekomen voor een kade die zwart zag van de mensen, maar wegens de quarantaine, werden we ieder op zijn beurt opgehaald, door onze ouders, die in een rij van autos wachtten. Ik werd grappig genoeg als allerlaatste opgehaald!

Wat ik ook nog wou vertellen in dit verslag was dat we aan boord scheepsovernames hadden, dat wil zeggen dat niet de bemanning maar de jeugd het schip voer. Normaal gesproken liepen we wacht en dan zei een bemanningslid wat we moesten doen en welk zeil we moesten weghalen of zetten. Echter tijdens de scheepsovername beslisten we volledig zelfstandig welke zeilen we zetten en weghaalden en wat er tijdens de wacht gebeurde. De bemanning zou alleen ingrijpen als er acuut gevaar was. Je kon solliciteren voor allerlei functies zoals kapitein, stuurman, bootsman, machinist, keukenteam, en nog allerlei andere functies. Je kon zelfs solliciteren voor zelfbedachte functies zoals bijvoorbeeld journalist. Zelf ben ik onder andere stuurman en machinist geweest.

Ik vond het echt een geweldig half jaar en ik wil iedereen ontzettend bedanken die mij geholpen heeft om mijn avontuur waar te maken!

Groetjes, Sem

P.S. Ik heb mijn schooljaar gehaald dus dat is mooi!

P.P.S. Het was mij niet gelukt om van te voren het hele bedrag bij elkaar te halen, er is dus nu een aardig gat in mijn knip. Mocht u na het lezen van dit verhaal denken: “Hee, ik heb die jongen nog niet gesponsord, en had dat eigenlijk wel graag willen doen”, dan kan dat natuurlijk alsnog en is dat erg welkom! Het kan via de gegevens op dit deel van de website ( https://www.sem-at-sea.nl/sponsoring ), of via mijn gofundme pagina ( https://gf.me/u/yut2yr ).